Seksueel grensoverschrijdend gedrag (SGG) vormt een hardnekkige uitdaging binnen het uitgaansleven en staat de voorbije jaren steeds nadrukkelijker op de maatschappelijke agenda. Toch ontbreekt het vaak aan systematische kennis over de omvang van het probleem, de context waarin het zich voordoet en de manieren waarop betrokkenen reageren.

Om hier meer inzicht in te krijgen, werd een survey gelanceerd bij uitgaanders. Deze bevraging peilde naar uiteenlopende dimensies van SGG-ervaringen. Zo werd onderzocht of er genderverschillen zijn, welke types van SGG het meest voorkomen en op welke plaatsen in het nachtleven deze gedragingen vooral plaatsvinden. Naast ervaringen als slachtoffer werd ook aandacht besteed aan copingstrategieën, rapportagegedrag en de motieven om al dan niet melding te maken van incidenten. Eveneens werd het perspectief van omstaanders bevraagd: wie getuige is van SGG, komt al dan niet tussen — en dit keuzeproces geeft belangrijke inzichten in het zogenaamde bystander-gedrag.

Verder richtte het onderzoek zich op preventie en sensibilisering. Er werd nagegaan welke bestaande maatregelen gekend zijn, maar ook welke lacunes uitgaanders ervaren. Via de stelling “Ik zou me veiliger voelen als…” werd bovendien expliciet gepeild naar noden en verwachtingen omtrent een veiligere uitgaansomgeving. Daarbij werd onderscheid gemaakt tussen subjectieve onveiligheid (het ervaren gevoel van onveiligheid) en objectieve onveiligheid (het daadwerkelijk meemaken of observeren van SGG).

De lezing presenteert de belangrijkste bevindingen met betrekking tot zowel de ervaringen met SGG als de reacties erop, vanuit het perspectief van slachtoffers én omstaanders. Vervolgens wordt een overzicht geboden van de bestaande preventieve praktijken, gekoppeld aan de noden die respondenten zelf formuleren. Op basis van deze gap-analyse worden aanbevelingen geformuleerd die richting geven aan toekomstige sensibiliserings- en preventiestrategieën, met als doel het versterken van veiligheid en respect binnen het nachtleven.